The good life

T.G.I.F!
Weekend is coming!
ik roffel ongeduldig met m'n vingers op de tafel, en kjk ingespannen naar de klok. Nog een kwartier. Ik slaak een theatrale zucht en zak inderuit in m'n stoel. Van beide kanten van mij draaien hoofden zich om. Ik steek m'n tong uit naar de rechter en lach naar de rechter. Ik hen in m'n hele Highschool carriere nog nooit zo hard gewerkt aan iets, dan als aan mijn website vandaag. Alles om maar optijd naar lokaal 212 te kunnen. Waar Dinara, Hannah en haar vriendinnen ( ik ben zo slecht in namen onthouden) op me zullen staan wachten om naar starbucks te gaan. Persoon rechts van me geeft een schop tegen m'n stoel en stop een rol ( nog ingepakte) snoepjes in m'n giechel. "To cheer you up" Brandon is m'n snoep maatje, in geen enkel opzicht aantrekkelijk behalve het feit dat die altijd snoep bij zich heeft. En dat ie altijd aardig is en een plekje vrij houd voor me. Ik heb nog een vrij ongemakkelijk gesprek met persoon links van me. Aadige gozer, we kletsen altijd, maar ik versta dr geen zak van. Hij mompeld en door z'n accent en topsnelheid met praten knik ik altijd maar en glimlach vriendlijk in de hoop dat hij geen vraag steltde.

Na de tergend lange 15 minuten schiet ik het lokaal uit en race naar lokaal 212. Ik word met open armen en 100 keer, how was your day? ontvangen. Met 6 meiden in de auto gepropt rijden we naar starbucks.
Met een koude salted caramel mocha en een chocolate chip banana cake loop ik tevreden achter de rest aan naar buiten. We kletsen over Home comming, ( de dag voor m'n verjaardag!) en spreken af dat we onze "mums"' zelf gaan maken bij Hannah thuis en ik mag een jurk van haar lenen. Ook hebben we het over m'n verjaardag. "We should give her a party!" zegt een van de meiden enhoustiast. Mijn plan voor m'n verjaardag was in de tuin met wat mensen die willen komen wat snoepen en klaar. Aangezien ik niet eens weet wie m'n vrienden zijn. Maar daar was geen denken aan. Ik hou m'n hart vast. Een halloween feestje staat ook op de planning. We gaan het druk krijgen.
Als alles opgesnoept is word ik netjes thuis gebracht.

Klaarmaken voor the football game!
Het is veel kouder dan eerst, maar ja in een t shirt en lange broek red ik het wel. Dacht ik. Hoog in de tribune, waar de wind ijskoud over m'n blote armen sneed wenste ik dat ik m'n vest toch maar had meegenomen. ( Sherri please, I'm from The Netherlands I know what cold is, and it ain't this") ik en m'n grote mond. Met klapperende tanten en blauw paarse lippen wiebel ik heen en weer op de tribune. "I'M FREEZING!' piep ik. "You cold?" hoor ik een vriedelijke jongens stem vragen. "yes" antwoord ik "yes i am!"' de jongen komt op me af en houd z'n vest voor zich uit en zegt "i do'n know who you are but you look like you are about to freeze to your seat, so please take this" Ik mompel dat het niet hoeft terwijl ik het vest toch gretig met 2 handen vast grijp. ik sla hem om en bedank hem duizendmaal.
Na 3 kwartier te hebben zitten koukleumen ( t'was en dun vest) beluiten Ina en ik om maar naar subway te gaan, wat te eten en naar huis te gaan. De politie agent die een oogje in het zeil heeft gehouden vraagt "are you girls leaving allready? if you are cold you should dance, to keep you warm" " only if you'll dance with us" grijns ik naar de man. Dat vond ie niet zo'n goed plan en wuift ons lachend naar de uitgang.
Onderweg naar beneden merk ik dat ik het vest nog aan heb. Shit. Waar is die gozer. Ik speur de tribune af maar vind niks. Na 10 minuten intens speur werk vind ik hem en bedank hem nog 100 keer en verzeker hem dat ik alle andere football games bij hem zal gaan zitten.
Heerlijk opgewarmd in subway aan een birthday cranberry cookie, zakje chips en chocomel. Beste combinatie ooit.

Zaterdag
Zwemmen bij Carolyn!
Ina had een duits uitwisselings studentje leren kennen op het vliegveld onderweg naar Houton. En vandaag gaan we eens even kijken hoe zij terecht is gekomen.
Een half uurtje rijden en we zaten in de "bergen". het waren heuvels maar voor een Nederlander als ik waren het bergen. Grote huizen stonden op de met bomen gevulde heuvels. Alle deuren van de huizen waren 3 meter hoog, de huizen waren enorm. Imposant noemen ze dat geloof ik. Toen we het huis gevonden hadden waar we moesten zijn keek ik m'n ogen uit. Het huis had 2 verdiepingen, een glazen wand op de eertse en twee apparten kamers, wat op twee huizen leek op de bovenste. De enorme deur ging open en een man en een blond meisje stonden op ons te wachten. We werden naar binnen geleid naar de woonkamer, en het eertse wat ik dacht was. Zonde. Het was een prachtige grote ruimte, met 3 verschillende soorten stoelen, en een andere bank. geelig tapijt en de reuze flatscreen tv stond op de grond. Zonde, afschuwlijk. Tot dat de deuren recht tegenover ons opengingen en je een blik kon werpen op het uitzicht, bergen, tot zover je kan kijken ( met helaas een snelweg dr tussen) en een zwembad zolang als het huis was onderaan de verdieping waar wij stonden. Wow. Een zwembad, een hot tub en een terras.

Met 3 uitwisselings studenten uit Duitsland en 3 meisjes uit Amerika zaten Ina en ik lekker in de hot tub te babblen over van alles en nog wat tot dat de chips op was en onze handen rimpelden. Om kwart voor 6 kleden we ons om en maakte we ons klaar voor Anderson school spirit. ( Een soort markt op de parkeerplaats van Anderson Highschool, waar alle meiden naar school gingen). Leuke kraampjes met Anderson tshirt, eten en drinken.
Al met al een hele leuke dag.
En om het nog beter te maken haalden we onder weg naar huis hamburgers bij Wendy's. Eemaal thuis lekker languit op de bank onder een kleetje The Lucky one gekeken met onze hamburgertjes.
Perfecte zaterdag!

En nu, zondag alweer,
Vroeg opgestaan om met lief vriendinnetje te skypen en toen langs de winkels voor alle hoognodige spullen. Toen naar huis gesneld en nu lekker op de bank met een kopje thee m'n nieuwe boek: a walk to remember lezen. En het beste van alles. Geen huiswerk, en morgen a day!

Have a wonderfull week!
Write again soon!